Eligiusz Kor-Walczak

Urodzony w Kaliszu 1 grudnia 1913 r. w rodzinie Walczaków, jako pisarz używał pseudonimu Kor-Walczak.

Pisarzem chciał zostać od dziecka; podobno w 3 klasie podstawówki pisał własne teksty (11-12 lat). Jego debiutem literackim było opowiadanie „Pamiętna noc”, opublikowane w 1935 r. w „Gazecie Kaliskiej”. Kiedy – po opublikowaniu w 1969 r. opowiadań „Czas wiosennej mgły” – otrzymał legitymację członkowską Związku Literatów Polskich z podpisem samego Jarosława Iwaszkiewicza, spełniło się jego marzenie.

Po pożarze miasta rodzina przez osiem lat często zmieniała miejsca zamieszkania, była to Warszawa, Moskwa a nawet Sybir gdzie ojciec Eligiusza Kor-Walczaka znalazł odpowiednią pracę. W 1922 r. rodzina Walczaków osiadła w Opatówku. Eligiusz zaczął formalną edukację w wieku 10 lat. Po ukończeniu szkół przyszły pisarz podjął naukę zawodu drukarza w zakładzie prowadzonym przez księży w Sieradzu, a po ucieczce i karnym wydaleniu z zakładu, pracował kolejno: w drukarni „Gazety Kaliskiej”, później w kancelarii rejenta, równocześnie publikując swoje teksty w „Gazecie Kaliskiej”.

Gdy wybuchła II wojna razem z bratem Leonardem wyruszyli na rowerach do Warszawy, na ochotnika bronić stolicy. Po kapitulacji Warszawy bracia wrócili do Opatówka, a Eligiusz podjął pracę w niemieckim zakładzie betoniarskim. Zagrożony wywózką do obozu – w 1942 r. wybrał deportację do robót w niemieckim gospodarstwie rolnym w Bystrzycy Kłodzkiej.

Po wojnie Eligiusz pracował w Opatówku w zakładzie ślusarskim jako księgowy. W tym czasie dzięki wspólnemu znajomemu poznał swoją przyszłą żonę Feliksę. Młodzi osiedli w Kaliszu; Eligiusz pracował początkowo w zakładzie maszyn rolniczych, a potem w Składnicy Wyrobów Jedwabniczych i Pluszu jako referent ds. sprzedaży. Artystyczne zdolności mógł rozwinąć w następnej pracy jako kierownik Działu Kulturalno-Oświatowego w Spółdzielni Usług Różnych. Współpracował z „Kurierem Kaliskim”, a od 1957 stał się jednym z ojców „Ziemi Kaliskiej”.

Pozostawił osiem tytułów: opowiadania („Czas wiosennej mgły”, „Srebrne trawy. Opowiadania kaliskie”), dwa tomiki wierszy („Pejzaż ze Starym Miastem”, „Ulice kaliskie”), powieść („Miasteczko róży wiatrów”), ukończoną przed śmiercią, dedykowaną żonie, autobiografię „Zdarzyło się życie” (wydana w 1999 r.) i zbiory legend.

Pierwsze baśnie i legendy publikował na łamach „Ziemi Kaliskiej” i „Południowej Wielkopolski”. Wydane w 1976 r. z ilustracjami Mieczysława Kościelniaka, okazały się prawdziwym sukcesem wydawniczym.

Zmarł 25 maja 2000 r. Został pochowany na cmentarzu rypinkowskim przy ul. Częstochowskiej. Jego imieniem nazwano Szkołę Podstawową w Sulisławicach i skwer przy Muzeum Okręgowym Ziemi Kaliskiej.